Aaron Davis (Steve Sandvoss) and Christian Markelli (Wes Ramsey) are the two most opposite people in the world. Aaron is a young Elder (or a Mormon missionary) who wants to do his family proud and is quite passionate about his religion and film. Christian is a shallow WeHo waiter/party boy who only looks forward to bedding a new guy every night. After Aaron and three other missionaries move into the apartment across from Christian, his friends bet him $50 that he can't get one of them to jump into the sack, so he instantly latches onto Aaron. There are two problems, though - Christian is falling in love with Aaron and the Mormons are not the biggest fans of the homosexual community. Once Aaron is discovered, the two have to go through trials of regret, loss, perseverance, and forgiveness if they both want to get to the thing that matters to them most: each other.
Το “Latter Days” είναι μια ταινία που ξαφνιάζει όταν την πρωτοβλέπεις στο κινηματογραφικό πανί, πρώτον λόγω του ημιερασιτεχνικού τρόπου του γυρίσματός της και δεύτερον λόγω του τολμηρού θέματος και περιεχομένου της. Αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού μορμόνου, ο οποίος μετακομίζει απέναντι από έναν ομοφυλόφιλο και σταδιακά, ανάμεσά τους, αναπτύσσεται μία έντονη ερωτική επιθυμία που σταδιακά μετατρέπεται σε αληθινό έρωτα. Οι δύο νέοι προσπαθούν να καταλάβουν ο ένας τις ιδιαιτερότητες της κοινωνικής και σεξουαλικής μερίδας στην οποία ανήκει ο καθένας, αντιμετωπίζοντας τις αντιδράσεις της συντηρητικής κοινότητας των μορμόνων, με τους πολύ αυστηρούς ηθικούς κανόνες, κυρίως σε ότι αφορά την σεξουαλική ζωή των μελών της.
Παρά την φανερή πρωτοτυπία και τολμηρότητα της, για ταινία που κυκλοφορεί ευρέως στις αίθουσες και όχι μόνο σε περιορισμένες προβολές σε καθορισμένα κλαμπ και λέσχες, η ταινία, δυστυχώς, αδυνατεί να εξισορροπήσει ανάμεσα σε ένα πολύ κακό πρώτο μέρος και ένα πολύ καλό δεύτερο. Το πρώτο μέρος της ταινίας, που αφορά την εισαγωγή των χαρακτήρων και την αρχή των σχέσεων μεταξύ τους, παρουσιάζει αρκετές ανιαρές καταστάσεις, αδύναμη παρουσίαση των ηρώων, τραγελαφικά σημεία, συμβατική σκηνοθεσία και διαλόγους, καθώς και μερικές απόλυτες στάσεις σε ότι αφορά τους μορμόνους και τους ομοφυλοφίλους, καθώς και κακές υποκριτικές στιγμές.
Αντίθετα, στο δεύτερο μέρος, όταν τα καταπιεσμένα πνεύματα των δύο πρωταγωνιστών (Steve Sandvoss, Wes Ramsey) απελευθερώνονται, τότε είναι που η ταινία παίρνει πραγματικά εμπρός και με σοκαριστικές σκηνές (είτε όμορφες, είτε άσχημες), εντυπωσιακούς μονολόγους και διαλόγους και δύο πρωταγωνιστές, που τότε αρχίζουν να μπαίνουν στους ρόλους τους. Κάλλιο αργά…
Στο σύνολό της ταινίας, ο C.J. Cox καταφέρνει να δώσει μια πολύπλευρη άποψη του θέματος της ομοφυλοφιλίας, που δεν μιλάει μόνο σε όσους την ασπάζονται, αλλά και σε αυτούς που προσπαθούν να στρέψουν το βλέμμα μακριά της ή και να την καταπολεμήσουν. Παρ’όλα αυτά, (και, φαντάζομαι, παρά τη θέληση του σκηνοθέτη) το εγχείρημα δεν φαίνεται να αντιμετωπίστηκε με την αρμόζουσα σοβαρότητα, καταντώντας αρκετές φορές προσβλητικό ακόμη και για τα μέλη της gay κοινότητας, τα οποία παρουσιάζονται τις περισσότερες φορές, ως λάγνα πλάσματα, που δεν κάνουν τίποτα όλη μέρα παρά να μιλάνε για σεξ και για την ομοφυλοφιλία τους, ενώ το βράδυ να την εξασκούν αδιαλείπτως… Μάλιστα, μία σκηνή στην οποία ο ομοφυλόφιλος Christian προσπαθεί να αναπτύξει κάποιο είδος κουβέντας πριν την συνουσία με κάποιον άλλον gay, η απαίτησή του αυτή παρουσιάζεται με χλευαστικό τρόπο σαν ένα βίτσιο.
Η κοινωνική τάξη των μορμόνων, από την άλλη, δείχνεται ως αυστηρή και αμείλικτη, πράγμα που (χωρίς να αμφιβάλλω ότι ενδέχεται να είναι) δεν κάνει ρεαλιστική αντίθεση με τον gay τρόπο ζωής, καθώς πρόκειται για δύο αντίθετα άκρα για το ένα εκ των οποίων (αυτό των μορμόνων, δηλαδή) δύσκολα θα ενδιαφερθεί ο μέσος θεατής. Η επιλογή ως χαρακτήρα, ενός straight από συντηρητικό, μεσοαστικό περιβάλλον, χωρίς τις θρησκευτικές παρεμβολές, ίσως να ήταν πιο σοφή επιλογή.
Γενικά, το “Latter Days” είναι μια αρκετά συμπαθητική ταινία, που προσπαθεί να πει τα πράγματα όπως έχουν. Αν στο έργο της αυτό παρεμβάλονται αρκετά κλισέ, υπερβολές, μέτριες στιγμές και φαινόμενα μη- αξιοοπίησης της ευκαιρίας της gay κοινότητας να μιλήσει στο ευρύ κοινό για τον εαυτό της με σοβαρότητα, ρίχνοντας έτσι το επίπεδο της ταινίας, αυτό είναι στα χέρια του κάθε θεατή για να το κρίνει, πάντα με ανοιχτό μυαλό και μάτια.
(Κριτική από το cine.gr)
Subtitles In Many Languages
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου