A foundling lad, Patrick "Kitten" Braden, comes of age in the 1970s. He leaves his Irish town, in part to look for his mother and in part because his transgender nature is beyond the town's understanding. He's taken in by a rock band, falls for the lead singer, has brushes with the IRA, is arrested by the London police, works in a peep show, and poses as a survey researcher for the phone company. Throughout, his nationality and his nature put him at great risk. In his search for his mother, he makes surprising discoveries of friendship and family. But, will he survive?
Σε μία ιρλανδική κωμόπολη του 1970, μία γυναίκα εγκαταλείπει το νεογέννητο μωρό της στα σκαλιά του τοπικού επίσκοπου. Αγνώστων στοιχείων, το παιδί μεγαλώνει με την μικροαστική, ανάδοχη οικογένειά του. Τα χρόνια περνούν και ο νεαρός Patrick μοιάζει να διαφέρει από τους συνομήλικούς του. Ασυνήθιστος, συχνά εκκεντρικός, ο Patrick ενηλικιώνεται για να μοιάσει περισσότερο σε γυναίκα παρά σε άνδρα. Ό,τι σκανδαλίζει τους υπόλοιπους είναι για εκείνον μία αυτονόητη εκδήλωση της φύσης του. Και όταν τα περιθώρια στενεύουν, ο Patrick δραπετεύει για την μεγάλη πόλη. Εκεί που μπορεί να νιώθει ελεύθερα ο εαυτός του. Αλλά και εκεί που κάποτε η μητέρα του εξαφανίστηκε για πάντα. Στα χνάρια της αληθινού εαυτού του, αλλά και της ίδιας του της καταγωγής, θα αναζητήσει την γυναίκα που φημιζόταν για την ομοιότητά της στην σταρ των fifties, Mitzi Gaynor και όταν επιτέλους την βρει, θα προτιμήσει να μετατραπεί ο ίδιος σε εκείνη.
Το γεγονός ότι το «Breakfast On Pluto» κατορθώνει να αποφύγει την γραφικότητα και το κιτς, μολονότι το θέμα του παραπέμπει εξορισμού και στα δύο αυτά ατοπήματα, οφείλεται εξολοκλήρου στην σκηνοθετική αυτοσυγκράτηση του Neil Jordan και τον ερμηνευτικό θρίαμβο του Cillian Murphy. Σε καμία άλλη περίπτωση δεν θα μπορούσαμε να πάρουμε στα σοβαρά ένα φιλμ που αφηγείται την ζωή ενός ήρωα, ο οποίος συστήνεται ως Ιρλανδός ορφανός και μας αφήνει με ταγιέρ και ξανθιά κουπ. Πόσο μάλλον, να αφήσουμε στην άκρη την εκκεντρικότητα του χαρακτήρα και την δυνητικά κακόγουστη περσόνα του, και να παρασυρθούμε σε μία αφήγηση βαθιά ανθρώπινη, ακόμα κι αν η ταινία πλασάρεται ως "ρομαντική μαύρη κωμωδία". Το "Breakfast On Pluto" δεν είναι ρομαντικό, δεν είναι μαύρο και επΑ ουδενί δεν είναι κωμικό.
Ο χαρακτήρας του Jordan ακολουθεί βήμα προς βήμα τα χνάρια ενός ήρωα παραμυθιού. Ένας σεξουαλικά απελευθερωμένος Πινόκιο, αν θέλετε, ή μία trans Κοκκινοσκουφίτσα, ο Patrick/Kitty (ελληνιστί, Γατούλα) εγκαταλείπει την βάναυση οικογενειακή εστία και διασχίζει το σκοτεινό το δάσος, λίγο πριν καταδυθεί στην αχόρταγη πόλη. Η διαδρομή του είναι αναχρονιστικά παραμυθένια, αλλά και ωμά αστική. Από τον πρώτο του έρωτα με τον περιπλανώμενο μουσικό και τους επικίνδυνους τρομοκράτες, έως το μικροσκοπικό κάστρο στο πάρκο της μεγάλης πόλης και τέλος τα φτηνά show-rooms, το πρώτο μέρος στο οποίο ο ήρωας εκθέτει πλέον ελεύθερα την σεξουαλική του αμφισημία. Ο Jordan πατάει στην σκηνοθετική του ωριμότητα, δεν έχει ανάγκη από μανιέρες και εντυπωσιασμούς και αφήνεται χαλαρός στην παρατήρηση του παράξενου ζώου του. Στο φινάλε, ο χαρακτήρας καλείται να επιλέξει ανάμεσα στις εναλλακτικές πορείες μίας ακόμα διασταύρωσης. Και κρύβεται πριν μάθουμε ποιόν δρόμο πήρε. Εξάλλου, και στα παραμύθια, κανείς δεν γνωρίζει τι ακολουθεί, αφού ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Με Ενσωματωμένους Ελληνικούς Υπότιτλους:
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου