Italian movies excel at depicting groups of friends sticking together through thick and thin. Classics such as Federico Fellini’s I Vitelloni and Michelangelo Antonioni’s L’avventura center around six or eight young people who’ve known each other forever. More recently there was The Best of Youth, a captivating seven-hour – and not a minute too long – exploration of the lives of two brothers and their family of friends. The newest in this genre is Saturn in Opposition (Saturno contro). The title is an astrological term for a time of great upheaval and change.
Of the circle of friends, Roberta (Ambra Angiolini) is into astrology. She works for Lorenzo (Luca Argentero), whose partner is writer Davide (Pierfrancesco Favino), who had a thing with Angelica (Margherita Buy) before she married Antonio (Stefano Accorsi), who is having an affair. Also in the circle are Davide’s former partner Sergio (Ennio Fantastichini), Neval the translator (Serra Yilmaz), her husband Roberto (Filippo Timi), and Paolo (Michelangelo Tommaso), who fancies Davide. They meet up regularly to drink and talk and worry about each other, confiding secrets, lending money, bringing cakes and champagne to each other’s houses.
Without giving it away, something bad happens to Lorenzo. The last good time is so blatantly telegraphed as to lose its emotional punch. That said, it’s affecting as the film becomes an examination of how a tight-knit group copes in crisis. It’s firmly grounded in everyday reality, but the waiting in the hospital corridor never becomes mundane, not least because their lives keep right on happening. At one stage, when too many people show up to comfort him, Davide asks, “No one had to go to work today?” In another scene, the whole gang has gone out for some air; a woman behind their group makes a phone call. She’s not subtitled, but it’s obvious she gets bad news. Her frantic conversation freezes their distracted chit-chat; as the camera circles, they bolt as one.
What’s puzzling about this film is that the group dynamic never changes despite all this upheaval. It’s well directed, paced and intelligently acted, but there is something a little too tidy about Saturn in Opposition. The only recurring motif, the circling camera shots, emphasizes their closeness and community. Teeth need to be brushed even in the face of catastrophe, but these people and their friendships seem so capable as to be nearly bloodless. There are few tears, no tantrums and not one weepy close-up. Is that admirable restraint, or repressive determination to pretend nothing is wrong? Even the metaphor of the title seems without significance, although perhaps astrology buffs will understand some deeper meaning.
When most films are built around a journey of some kind going from A to B, whether on a road trip or in a personal experience, Ozpetek’s direction rejects that structure completely to emphasize togetherness and resistance to change. It’s an unusual filmic perspective. But why tell the story without providing the hook to become emotionally attached to these people? Without that point of entry it’s like sitting in a group where everyone else knows the inside jokes. You can have an OK time, but you won’t feel like you belong, and you’re not sorry to leave. It’s like that with this film.
Ο Ανάδρομος Κρόνος (Saturno Contro) είναι ακόμα μια πολυβραβευμένη ταινία του τούρκου σκηνοθέτη Φερζάν Όζπετεκ που ζει κι εργάζεται τα τελευταία 30 χρόνια στην Ιταλία.Βρισκόμαστε στη Ρώμη, όπου μια παρέα 40άρηδων φίλων, ο καθένας με τα δικά του προβλήματα, υπαρξιακά, οικονομικής φύσης κλπ, συνευρίσκονται πολύ συχνά για φαγητό. Οι περισσότεροι γνωρίζονται πολλά χρόνια και η ατμόσφαιρα είναι χαλαρή. Τρώνε, χορεύουν, τραγουδάνε και συζητούν περί ανέμων και υδάτων. Η ευχάριστη βραδιά όμως δεν βρίσκεται κάτω από καλό άστρο, αλλά κάτω από την επιρροή του Ανάδρομου Κρόνου. Ο Λορέντσο ξαφνικά χάνει τις αισθήσεις του και λιποθυμάει. Ο Ντάβιντε, ο σύντροφός του, προσπαθεί να τον συνεφέρει. Καλούν ασθενοφόρο και τον πάνε στο νοσοκομείο. Από δω και πέρα, οι φίλοι θα συναντιούνται καθημερινά στον διάδρομο του νοσοκομείου μπροστά στο δωμάτιό του, όπου με την πάροδο του χρόνου, πολλές "κρυφές" καταστάσεις θα έρθουν στο προσκήνιο. Παράλληλες κρυφές σχέσεις, εξαρτήσεις από ουσίες και φάρμακα, καταχρήσεις, αδυναμίες χαρακτήρων και πολλά άλλα. Η ξαφνική εμφάνιση της αρρώστιας του Λορέντσο θα αποτελέσει την αφορμή για να έρθουν όλοι αντιμέτωποι με την εύθραυστη πλευρά τους και να συνειδητοποιήσουν ότι η ζωή δεν κρατάει αιώνια.
Tην ταινία, που ταυτόχρονα αγγίξει μέσα από τις διάφορες καταστάσεις πολλά θέματα, τήν χαρακτηρίζει μια αισιοδοξία που μας συνοδεύει καθ' όλη τη διάρκεια όλων όσων περνούν οι πρωταγωνιστές της. Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι οι άντρες είναι αυτοί που ανοίγονται συναισθηματικά, ενώ οι γυναίκες δεν βρίσκουν λόγια και τρόπο να εκφραστούν. Μέχρι και ο πατέρας του Λορέντσο βρίσκει τρόπο να πλησιάσει ξανά τον γιο του, τον οποίο είχε διώξει από το σπίτι όταν έμαθε για την ομοφυλοφιλία του. Γνωρίζοντας τους φίλους του, συνειδητοποιεί πως ο γιός του έχει μια ζωή, μια οικογένεια, που τον αγαπάει και τον νοιάζεται.Αυτή η ιδεολογία της αισιοδοξίας που αποπνέει ο σκηνοθέτης, γίνεται μέσα από έναν άμεσο πλην όμως ανάλαφρο τρόπο, χωρίς μελοδραματισμούς και με πολύ έντονο αυτό το στοιχείο της αισιοδοξίας που κυριαρχεί σε όλες τις ταινίες του Φερζάν Όζπετεκ, όπου "το άσχημο", η αρνητικότητα κι η απαισιοδοξία δεν έχουν θέση.
Subtitles In Spanish , Brazilian and Srpski Here
English and Greek Subtitles Included
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου