Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

Comme Les Autres (Baby Love) (2008)

They were the perfect loving couple, well, almost.Emmanuel wanted a child but Philippe didn't. One day, however, Emmanuel decides to take the plunge, at the risk of losing Philippe. But how do you make a child when you are gay?

Ο Μανού είναι παιδίατρος και ο σύντροφός του Φιλίπ δικηγόρος. Για τους περισσότερους φίλους τους ήταν "το τέλειο ζευγάρι". Μέχρι την ημέρα που ο Μανού αποφασίζει πως θέλει να γίνει πατέρας αλλά όχι και ο Φιλίπ. Παρόλα αυτά ο Μανού αποφασίζει να πάρει το ρίσκο, με κίνδυνο να χάσει τον Φιλίπ και να υλοποιήσει την επιθυμία του. Αλλά πώς κάνεις παιδί όταν οι μόνοι υποψήφιοι γονείς είναι άντρες; Παραμονή Χριστουγέννων στο Παρίσι. Στους δρόμους επικρατεί χάος. Ο Μανού και ο Φιλίπ βιάζονται προκειμένου να μην αργήσουν στο γιορτινό τραπέζι στης μητέρας του Μανού. Όταν ο Μανού απαντά στο τηλέφωνό του, δεν προσέχει και πέφτει επάνω στο αυτοκίνητο της Φίνα, μια όμορφης νεαρής φοιτήτριας από την Αργεντινή. Μπορεί αυτή η απροσδόκητη γνωριμία να οδηγήσει στη λύση του προβλήματος του Μανού, ή μήπως όχι και αντιθέτως κάνει τη ζωή του πιο περίπλοκη με τρόπο που ποτέ δεν είχε φανταστεί; 








Subtitles In Greek , English and Portuguese Included.

1 σχόλιο :

  1. Ωραία λοιπόν…
    Ζω για την ημέρα, που θα ακούσω να με ρωτάνε: μήπως είσαι κρυφό στρέιτ;
    Σκέφτομαι ξανά, τι μπορεί να είναι μια γυναίκα ανάμεσα σε δυο άντρες; Χαριτωμένη η απάντηση, αν και παλιό!
    Και φυσικά να αφιερώσω στην φίλη του Μανού την Κάθυ:
    …Γιατί δεν τους αντέχω
    ζευγαρωμένους κι εγώ να μην έχω
    τα χέρια σου να γείρω
    Τι θέλω εγώ με τόση αγάπη γύρω
    Γιατί θα τους ζηλεύω
    και το δικό σου χάδι θα γυρεύω
    Κορμί στους πέντε ανέμους
    τι θέλω εγώ με τους ερωτευμένους…
    (λατρεμένη Χαρούλα Αλεξίου φυσικά!!!)
    Εχμμ ναι. Δεν είναι ακριβώς κάποια σχόλια για την ταινία, είναι απλές σκέψεις που περνούσαν από το μυαλό μου βλέποντας την ταινία.
    Μια υπόθεση λιγάκι τραβηγμένη από τα μαλλιά, τουλάχιστον για την μανία του Μανού να γίνει πατέρας, όπου η μανία αυτή τον κάνει να παραλογίζεται. Ισχύει τελικά ότι ο επιμένων νικά; Κι αν ναι, αυτό γίνεται πληρώνοντας κάποιο τίμημα;
    Η υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια ακόμα και σήμερα με μπερδεύει. Σίγουρα δεν έχει να κάνει με το αν μπορούν η όχι τα ζευγάρια αυτά να μεγαλώσουν ένα παιδί, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι τουλάχιστον το παιδί αυτό θα μάθει να σκέφτεται και να σέβεται τον συνάνθρωπο του. Αυτό που με μπερδεύει, έχει να κάνει με την κοινωνία, μια κοινωνία που έμαθε, γαλουχήθηκε από θρησκείες να μισεί τον διαφορετικό από αυτούς άνθρωπο! Πως θα μπορούσε ένα ομόφυλο ζευγάρι, να προστατέψει το παιδί όμως, από οποιοδήποτε χλευασμό που θα βιώσει; Απομονώνοντας το; Αλλάζοντας γειτονίες;
    Ναι είμαι υπέρ της υιοθεσίας, πιστεύοντας ότι η αγάπη κι η φροντίδα δεν έχει να κάνει με το φύλο, αλλά με τον άνθρωπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή